Aquila 42 Coupe: de catamaran die de markt zal revolutioneren is een game-changer. Proefvaart.

Het gebeurt niet elke dag dat we getuige zijn van de geboorte van een geheel nieuw type boot, maar met de introductie van de Aquila 42 Coupe maakt de botenindustrie een grote sprong voorwaarts. Zo gestroomlijnd als een sportief jacht, zo comfortabel als alleen een catamaran kan zijn en uitgerust met een innovatief flipsysteem, zet deze multihull een nieuwe marktstandaard.

Het is dan ook niet moeilijk te begrijpen waarom ik meteen ja zei toen ik werd uitgenodigd om de nieuwe Aquila 42 Coupe te testen tijdens een reis van 300 zeemijl van Clearwater naar Miami. Er zijn immers maar weinig scheepswerven die bereid zijn om zulke lange en veeleisende proefvaarten uit te voeren, waardoor de mensen aan boord de ongelooflijke kans krijgen om een boot in levensechte omstandigheden te ervaren. Bovendien is de route voor de proefvaart van de Aquila 42 Coupeniets minder dan spectaculair.

Op de eerste dag varen we over de Golf van Mexico (vanaf 20 januari omgedoopt tot de Golf van Amerika), waarbij we de westkust van Florida 150 zeemijl volgen tot we Marco Island bereiken. De volgende dag varen we verder langs het schiereiland naar de Everglades, ronden we Cape Sable – het meest zuidelijke punt van het vasteland van de Verenigde Staten – voordat we door het labyrint van eilanden, eilandjes en ondiepe wateren van de Florida Keys slingeren. Onze reis eindigt in Key Largo, waar we voor anker gaan bij Pumpkin Key voor de nacht, na nog eens honderd zeemijl te hebben afgelegd.

Op de ochtend van de derde dag vertrekken we vroeg om net op tijd in Miami aan te komen om de Aquila 42 Coupe naar de Miami Boat Show te brengen, waar ze haar wereldpremière zal beleven.

Aquila 42 Coupe Proefvaart

Dag 1

Om de omvang van de innovatie van de Aquila 42 Coupe volledig te begrijpen, moet je het echt aan den lijve ondervinden. De grote centrale vleugel die de twee rompen verbindt, is vast en speciaal ontworpen om de efficiëntie te maximaliseren tijdens het varen tussen de 30 en 50 mijl per uur (ruwweg 25 tot 40 knopen), wat een enorm verschil maakt vergeleken met traditionele navigatie. Het gebruik ervan is ongelooflijk eenvoudig: zodra de boot op koers komt, verandert het aanpassen van de trim niet alleen de trim van de boot, maar beïnvloedt het ook de invalshoek van de folie, waardoor de romp iets wordt opgetild en het effectieve gewicht met ongeveer 50% wordt verminderd.

Dit systeem werkt perfect met de nieuwste generatie buitenboordmotoren op de achtersteven: een paar Mercury Verado V10’s die elk 400 pk leveren. Bij snelheden van meer dan 30 mijl per uur (bijna 27 knopen) verbruiken ze slechts 4,2 liter per zeemijl of, als je dat liever hebt, slechts 1 gallon per landmijl.

Dit is een belangrijk resultaat, omdat het duidelijk de efficiëntie aantoont van een systeem dat het brandstofverbruik en de uitstoot met 40-50% kan verminderen in vergelijking met een traditioneel jacht van dezelfde grootte.

Maar als je eenmaal aan boord van de Aquila 42 Coupe bent, merk je pas echt de voordelen van dit systeem. Zodra de boot vaart maakt – vandaag met een steile kopzee – verdwijnt de impact van de golven bijna, bijna alsof we op een boot met schokdempers zitten.

Misschien is dat de reden waarom, terwijl ik om de beurt aan het roer sta met Jure Zule – mijn reisgenoot en hoofd productontwikkeling op Aquila Power Catamarans- de eerste 150 zeemijlen voorbij vliegen. De tijd verstrijkt aangenaam terwijl we kletsen en zelfs even uitrusten in mijn hut. Ondanks de snelheid van meer dan 30 knopen biedt de Aquila 42 Coupe een comfortniveau dat ver boven het gemiddelde ligt.

We komen aan bij Marco Island net als de zon onder begint te gaan. We varen door het kanaal naar de binnenwateren en bereiken vlot onze ligplaats. Dankzij de buitenboordmotoren en de joystickbesturing is aanmeren een fluitje van een cent en in een mum van tijd liggen we stevig vast.

Nadat we de boot hebben opgeruimd en de hutten hebben klaargemaakt voor de nacht, gaan we uit eten. De ruimtes aan boord zijn gewoonweg enorm – niet alleen het hoofddek, dat dankzij de bijna 5 meter lange breedte dezelfde ruimte biedt als een 50-voets monohull, maar ook de twee grote hutten, die tot mijn verbazing in wezen twee master suites zijn, elk met een eigen badkamer en aparte douche.

Het opbergen van mijn bagage is een fluitje van een cent. Ik heb twee cameratassen op wieltjes, een trolley vol kleren voor twee weken en mijn rugzak – alles verdwijnt meteen in de lage kastjes in de cabine. Er is nog genoeg opbergruimte over, zowel in de bovenste kasten als in de talloze vakken die deze Aquila 42 Coupe te bieden heeft.

Na het eten gaan we terug naar de boot en ik ga meteen naar bed. Morgen wacht ons weer een intense dag.

Dag 2

Wakker worden op deze catamaran voelt een beetje alsof je ontdekt dat je in een villa aan zee verblijft. Ik stap uit het enorme bed en stap meteen in de douche, die zo ruim is dat ik me zelfs binnen kan afdrogen voordat ik eruit stap. Ik scheer me alsof ik thuis ben en dan ben ik klaar voor de koffie. Als ik de vier treden naar het hoofddek beklim, zie ik de grote lineaire keuken, volledig uitgerust met alles wat ik nodig zou kunnen hebben.

De grote ramen van de Aquila 42 Coupe bieden een ongelooflijke verbinding met buiten. Als de zon opkomt, baadt alles in een dieprode gloed – wat een spektakel…

We vertrekken kort daarna en eenmaal op open zee worden we begroet door een behoorlijke deining – volgens de wet van Murphy natuurlijk recht op de boeg. Ik neem het roer, breng de catamaran op koers, stel de trim bij en net als de dag ervoor gebeurt er weer iets magisch. Dankzij het grote centrale zeil komt de boot iets omhoog, waardoor de golven veel minder effect hebben.

Af en toe komen we in een grotere golf terecht en net als bij een monohull tilt de Aquila 42 Coupe zijn boeg op voordat hij weer soepel neerkomt, zonder harde schokken – zijn zeewaardigheid is echt indrukwekkend.

Na ongeveer 30 mijl wordt de zee eindelijk rustiger. We liggen voor de kust bij het Everglades National Park, waar het water bezaaid is met talloze kleine boeien die door lokale vissers zijn achtergelaten. Het is het perfecte excuus om de draaimogelijkheden van de catamaran te testen, dus zonder af te remmen draai ik het stuur hard naar stuurboord!

De Aquila 42 Coupe geeft geen krimp, maar helt heel lichtjes over en maakt een ongelooflijk scherpe bocht. De sensatie is compleet anders dan bij een monohull: de middelpuntvliedende kracht neemt toe, de draaicirkel is krap, maar de boot blijft perfect horizontaal, alsof hij over een paar onzichtbare rails glijdt die hem stevig op zijn gebogen baan houden.

Ik stuur tegen en opnieuw reageert de catamaran onmiddellijk en zonder aarzelen. Het veiligheidsniveau op de Aquila 42 Coupe is echt indrukwekkend. Ik zet me recht en geef het roer over aan Jure. We varen langszij andere Aquila Power Catamaransen dit is een te mooi fotomoment om voorbij te laten gaan. Ik ga benedendeks om mijn camera te pakken, begin te fotograferen en pauzeer dan even – ik realiseer me dat we met meer dan 40 knopen varen en toch beweegt de boot nauwelijks. Ik ga weer verder met fotograferen, helemaal op mijn gemak. Ik zit op een van de meest stabiele jachten ter wereld.

Avond

We komen laat in de middag aan in Key Largo, waar we samen met de rest van de vloot voor anker gaan bij Pumpkin Key voor de nacht.

Het is indrukwekkend hoe moeiteloos tien catamarans samen vlotten – het hele proces neemt niet meer dan een half uur in beslag. Als de zon onder begint te gaan, haast ik me naar mijn hut, pak mijn drone en lanceer hem meteen. Dit zijn het soort opnamen die ik gewoon niet kan missen.

De avond voor anker is gewoonweg fantastisch. We beginnen met sushi, vakkundig bereid door Lex aan de prachtige bar van de Coupe 46, en gaan dan verder met een hamburgerbarbecue op de flybridge van de Aquila 54. Ik spring van de ene catamaran naar de andere door er gewoon overheen te lopen – de rompen liggen rotsvast op het water, zonder de minste zweem van rollen.

Het leven op een multihull is echt iets anders…